20/4/16

Ενημέρωση από φωτιά στο στρατόπεδο των Διαβατών

Σήμερα (20/04) ξέσπασε φωτιά (αγνώστου αιτίας) στο στρατόπεδο των Διαβατών. Μόλις το πληροφορηθήκαμε μέλη του Συντονισμού για το Προσφυγικό σπεύσαμε στο σημείο, όπου διαπιστώσαμε τα εξής:

Αρχικά οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα Διαβατά (τα οποία μάλιστα θεωρούνται και πρότυπο) είναι γνωστές. Σε αυτές έρχεται να προστεθεί η παντελής έλλειψη μέριμνας για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, όπως η προκειμένη. Η φωτιά ξέσπασε και στο στρατόπεδο που φιλοξενεί 4.000 μετανάστες/πρόσφυγες υπήρχαν μόλις 20 πυροσβεστήρες, οι οποίοι μάλιστα ήταν όλοι άδειοι! Το αποτέλεσμα ήταν η φωτιά να συνεχίσει να εξαπλώνεται και να επιδεινώνεται η κατάσταση, λόγω και των δυνατών ανέμων, με συνέπεια μέχρις ότου φτάσει η πυροσβεστική να έχουν ήδη καεί 40 σκηνές οι οποίες φιλοξενούσαν 80 οικογένειες, οι οποίες επί της ουσίας μένουν πλέον άστεγες. 3 άτομα μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα, αλλά εκτός κινδύνου, ενώ χαρτιά, χρήματα και λοιπά υπάρχοντα
κάηκαν από τη φωτιά. Αυτή τη στιγμή οι οικογένειες μεταφέρονται προσωρινά σε κοντέινερ (με διαχωρισμό σε άντρες και γυναίκες), ενώ κάποιοι από τους μετανάστες βοηθούν στο στήσιμο νέων σκηνών, οι οποίες θα έχουν στηθεί, όπως μας είπαν ως αύριο. Με βάση αυτά υπάρχει άμεση ανάγκη για ρούχα, παπούτσια και τρόφιμα (κονσέρβες κυρίως), των οποίων τη διανομή όμως οι ίδιοι οι μετανάστες και οι μετανάστριες φαίνεται να μη θέλουν να την αφήσουν στις οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στο στρατόπεδο. Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται σε μέλη του Συντονισμού ότι τα παπούτσια που υποτίθεται πως υπάρχουν στις αποθήκες στο καμπ δεν φτάνουν ποτέ σε αυτούς. Από την άλλη, η κυβέρνηση προκειμένου να κατευνάσει τα πνεύματα φαίνεται να υπόσχεται διάφορα σε μερίδα των μεταναστών. 

Το συμπέρασμα είναι πως οι άθλιες συνθήκες, η εκμετάλλευση του προσφυγικού ως πεδίου κερδοφορίας από τις ΜΚΟ σε συνδυασμό με την παντελή απουσία του κράτους στο επίπεδο της μέριμνας και την υπερβολική παρουσία του στο επίπεδο της καταστολής, δημιουργούν ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης για τους χιλιάδες πρόσφυγες, όχι μόνο στα Διαβατά, αλλά και στα διάφορα επιμέρους relocation camps, hot spots και κέντρα κράτησης ανά την Ελλάδα. Δεν είναι τυχαία τα περιστατικά των ημερών (θάνατοι, αστυνομική βία κλπ) και δε θα είναι τα μόνα. Χρειάζεται εδώ και τώρα αγώνας για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης σε κέντρα φιλοξενίας ανοιχτά εντός του κοινωνικού και παραγωγικού ιστού κι όχι απομονωμένα (όπως είναι και στα Διαβατά). Και φυσικά η ταξική αλληλεγγύη μας να μη σταματά στο παραπάνω πλαίσιο ούτε στην απλή παροχή βοήθειας, αλλά να συνδέεται με τον κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών/ριων για ανοιχτά σύνορα, σταμάτημα των πολέμων, ενάντια σε κυβέρνηση, ΕΕ και ΝΑΤΟ, για τη διεκδίκηση συνολικά μιας άλλης ζωής.