Γεια σας, από το («ανοιχτό») camp της Μαλακάσας, τις καλύτερες ευχές μας σε όλους/ες όσοι/ες βρίσκεστε έξω απ’ αυτό.
Γράφουμε αυτήν την επιστολή για να ζητήσουμε από εσάς, που αγωνίζεστε για να παρέχετε βοήθεια σε άτομα που την έχουν ανάγκη, να μην αφήσετε μόνες και μόνους τους ανθρώπους στο camp της Μαλακάσας, ειδικά κατά τη διάρκεια της καραντίνας για τον Covid-19!
Είναι γενικά πολύ δύσκολο να ζεις στα ελληνικά camp. Αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα, αλλά θα αναφέρουμε μερικά μόνο από αυτά, εκείνα που τώρα είναι τα περισσότερο πιεστικά:
1. Έλλειψη επαρκών ιατρικών υπηρεσιών εντός του camp, ειδικά για άτομα με συμπτώματα Covid-19, καθώς και για άτομα με χρόνιες και σοβαρές ασθένειες ή για ψυχικά ασθενείς που χρειάζονται τακτική παρακολούθηση και φαρμακευτική αγωγή.
2. Έλλειψη φαρμάκων, π.χ. Depon, Amoxicillin, παρακεταμόλης. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, δεν μας επιτρέπεται να βγαίνουμε έξω. Πριν από την πανδημία, τις περισσότερες φορές μάς έλεγαν να αγοράζουμε μόνοι/ες μας τα φάρμακά μας. Οι περισσότεροι/ες από εμάς δεν έχουμε AMKA. Πολλοί/ές αντιμετώπιζαν δυσκολίες ήδη πριν από την καραντίνα, καθώς δεν υπήρχαν χρήματα για οποιαδήποτε αγορά, αφού περιμέναμε και ακόμα περιμένουμε τις τραπεζικές κάρτες. Τώρα, δεν μπορούμε ούτε καν να βγούμε για να πάμε σε φαρμακείο. Εξαρτόμαστε απολύτως από τα φάρμακα που μπορούν να μας δώσουν οι γιατροί και αυτά είναι εξαιρετικά περιορισμένα! Τα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα δεν υπάρχει γιατρός στο camp. Στον παγκόσμιο αγώνα για την υγεία, εμείς αισθανόμαστε άοπλοι.
3. Έλλειψη πρόσβασης σε καθαρό τρεχούμενο νερό μέσα στο camp και έλλειψη πόσιμου νερού. Πώς μπορούμε να ακολουθήσουμε τα προληπτικά μέτρα που μας λένε αν δεν έχουμε καν νερό;
4. Έλλειψη ασφάλειας και προστασίας για όλες/ους στο camp, ιδιαίτερα τη νύχτα. Υπάρχει αστυνομία έξω από το camp για να μας εμποδίζει να βγούμε έξω, αλλά μέσα σε αυτό είμαστε μόνες, ειδικά τις νύχτες και τα σαββατοκύριακα, όταν απουσιάζουν οι διάφορες οργανώσεις. Ανησυχούμε πολύ για την ασφάλεια των παιδιών μας! Είμαστε κλειδωμένες/οι, η ψυχολογία των ανθρώπων έχει επιδεινωθεί και δεν ξέρουμε σε ποιον να απευθυνθούμε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
5. Έλλειψη σταθερής πρόσβασης σε wi-fi στο camp, ενώ το διαδίκτυο είναι απαραίτητο προκειμένου να μπορούμε να ενημερωνόμαστε για τα καθημερινά νέα και να επικοινωνήσουμε με τον αριθμό έκτακτης ανάγκης που μας έδωσε η διεύθυνση του στρατοπέδου. Μας είναι επίσης αναγκαίο ώστε να διατηρούμε τις επαφές μας με τον έξω κόσμο και συγκεκριμένα με τις οικογένειές μας, για τις οποίες ανησυχούμε αυτές τις στιγμές, όπως κι εσείς ανησυχείτε για τους αγαπημένους σας.
6. Έλλειψη πρόσβασης σε ΑΤΜ, Western Union και καταστήματα. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας δεν μας δίνουν άδεια να βγούμε από το camp, επομένως όσοι/ες έχουν τραπεζικές κάρτες για μετρητά δεν μπορούν να βγάλουν χρήματα από τράπεζες και μπορεί να χάσουν τις τελευταίες πιστώσεις ενώ οι υπόλοιποι/ες δεν μπορούν να λάβουν χρήματα από συγγενείς τους που βρίσκονται σε άλλες χώρες. Πολλές/οί από εμάς έχουμε μένει χωρίς μετρητά. Επίσης, δεν μπορούμε να ψωνίσουμε από τα καταστήματα μέσα στο camp, γιατί μετά την καραντίνα έχουν διπλασιάσει τις τιμές τους.
7. Έλλειψη βιταμινούχων προϊόντων διατροφής και ανεπαρκής εφοδιασμός βασικών προϊόντων διατροφής. Τα καλάθια τροφίμων που λαμβάνουμε μία φορά την εβδομάδα δεν περιέχουν φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Χρειαζόμαστε βιταμίνες, ώστε τουλάχιστον τα παιδιά μας, οι ηλικιωμένοι και οι ασθενείς να ενισχύσουν την υγιεία τους και να αντισταθούν στον ιό. Επίσης, δεν λαμβάνουμε βασικά προϊόντα όπως λάδι, αυγά και αλεύρι σε ποσότητες αρκετές για να εξασφαλίσουμε επαρκή γεύματα.
8. Έλλειψη από μάσκες, γάντια και σπρέι απολύμανσης. Δεν μας παρασχέθηκαν υλικά για να προστατευθούμε από τον ιό, ενώ είμαστε περισσότερα από 1.800 άτομα εγκλεισμένα στο ίδιο μέρος και αναγκαζόμαστε να ζούμε μαζί με άγνωστο αριθμό νοσούντων. Ανάμεσά μας υπάρχουν πολλά ιδιαίτερα ευάλωτα άτομα: ηλικιωμένες/-οι, παιδιά, άτομα με διαβήτη, με καρδιακές παθήσεις και με άλλες χρόνιες ασθένειες. Χρειαζόμαστε μάσκες και γάντια ή σπρέι απολύμανσης — τουλάχιστον για την προστασία των ευάλωτων ανάμεσά μας.
Όσες/οι από εμάς ζούμε σε σκηνές, αντιμετωπίζουμε ακόμη περισσότερα προβλήματα.
9. Έλλειψη επαρκούς καταφυγίου. Πάνω από 400 άτομα (μεταξύ αυτών πολλά παιδιά) κοιμούνται σε καλοκαιρινές σκηνές και ακόμη και αν δεχτούμε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση για τους νεοεισερχόμενους από αυτές τις σκηνές, αφού έχει υπερκαλυφθεί η χωρητικότητα των (προκατασκευασμένων) κοντέινερ, δεν υπάρχει κανένας κατάλληλος χώρος για αυτές τις σκηνές ώστε να είναι προστατευμένες από τις καιρικές συνθήκες ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να βρίσκονται σε ασφαλή απόσταση μεταξύ τους. Ακόμα και τώρα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αρκετοί άνθρωποι κοιμούνται σε σκηνές που βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους, τοποθετημένες στο εσωτερικό μιας μεγάλης σκηνής ή μέσα σε κάποια κτήρια. Άλλες/οι έχουν τοποθετήσει τις σκηνές τους στο ύπαιθρο και κινδυνεύουν σε κάθε βροχή και καταιγίδα. Δεν μπορούμε να τηρήσουμε τις οδηγίες φυσικής απόστασης σε αυτές τις συνθήκες! Δεν μπορούμε να προστατευθούμε καν από το κρύο! Πολλές/οί από εμάς είμαστε άρρωστες/οι και δεν μπορούμε να καταλάβουμε εάν έχουμε κρυολόγημα λόγω των κακών συνθηκών διαβίωσης ή εάν μολυνθήκαμε από τον ιό.
10. Έλλειψη ζεστού νερού στα κοινόχρηστα ντους και στις βρύσες. Με ποιον τρόπο υποτίθεται θα απολυμάνουμε τα πιάτα ή τα ρούχα μας όταν δεν έχουμε ζεστό νερό; Μας λένε ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε σαπούνια, πώς να το κάνουμε αυτό όταν υπάρχουν διαρκώς διακοπές στην υδροδότηση; Πώς μπορούμε να διατηρούμε αποστάσεις μεταξύ τους, όταν όλες οι βρύσες είναι τοποθετημένες στο ίδιο σημείο και η μία δίπλα στην άλλη;
11. Έλλειψη σε καθαρές και λειτουργικές τουαλέτες. Οι βρώμικες τουαλέτες, (χωρίς καν χωρίσματα) που πρέπει να μοιραζόμαστε, είναι μια περαιτέρω πηγή μολύνσεων.
Ο λόγος για τον οποίο πολλές από μας θέλουμε απεγνωσμένα να βγούμε από το στρατόπεδο, είναι γιατί χρειαζόμαστε βοήθεια. Εάν δεν μπορούμε να διατηρήσουμε τις οικογένειές μας ασφαλείς, καθαρές, υγιείς, προστατευμένες από την πείνα, τότε έχουμε να αγωνιστούμε για τα πιο βασικά πράγματα και όχι μόνο ενάντια σε έναν ιό.Ζητάμε την αλληλεγγύη σας, τουλάχιστον για όσο καιρό δεν θα μπορούμε να βγαίνουμε έξω και θα εξαρτόμαστε πλήρως από ό,τι μας δίνουν.
Χρειαζόμαστε επειγόντως τα ακόλουθα:
• Μάσκες (τουλάχιστον για τους μολυσμένους και τους ευάλωτους).
• Γάντια ή σπρέι απολύμανσης.
• Αντιπυρετικά φάρμακα για ενήλικες και παιδιά, όπως το Depon και σιρόπι Depon για παιδιά.
• Φρέσκα φρούτα και λαχανικά (κυρίως πατάτες, κρεμμύδια και ντομάτες).
• Λάδι, αλεύρι, αυγά.
• Πάνες και βρεφικό γάλα.
Με εκτίμηση,
Μητέρες προσφύγων στη Μαλακάσα,
21.04.2020 - μετά την επέκταση της καραντίνας που ξεκίνησε στις 5 Απριλίου.