Είκονα από το λιμάνι του Πειραιά τη Κυριακή.
Η
κατάσταση ήταν χαωτική με νέες αφίξεις
προσφύγων και μεταναστών από τα νησιά και η βροχή που ξεκίνησε το
απόγευμα δυσκόλεψε
ακόμα περισσότερο τα πράγματα, κάθως είναι πολλοί που έχουν κατασκηνώσει
έξω με
καλοκαιρινές σκηνές.
Μαζευτήκαμε γύρω στους 25 συναγωνιστές, όπου αρχικά μοιράσαμε κάποια παιχνίδια, δώσαμε φάρμακα στο ιατρείο, βοηθήσαμε στη ταξινόμηση αποθήκης και διανομή βραδινού φαγητού. Ακόμα, μοιράσαμε την ανακοίνωση του Συντονισμού για το Πρσφυγικό Μεταναστευτικό για τα δικαιώματα των προσφύγων σε αγγλικά και αραβικά και μιλήσαμε με πολλούς/ες για αυτά που βιώνουν τους τελευταιους μήνες στο μακρύ ταξίδι τους για ειρήνη και αξιοπρέπεια. Το βασικό ερώτημα που παραμένει είναι πότε θα ανοίξουν τα σύνορα, καταγγέλοντας τις πολιτικές που τους έχουν εγκλωβισμένους στην Ελλάδα σε τέτοιες άθλιες συνθήκες.
Ενας Αφγανός μάλιστα όταν του δώσαμε το κείμενο καλωσορίσματος με τα διακιώματα τους κτλ, μας απάνταει «δεν έχουμε κανένα δικαίωμα, μη μας λέτε ψέμματα», γιατί θεώρησε ότι είμαστε από κάποια κυβερνητική δομή. Του είπαμε ότι είμαστε στο πλευρό τους και ότι μάζι πρέπει να παλέψουμε ενάντια στις πολιτικές κυβέρνησης και ΕΕ, για ίσα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, ότι είμαστε ενάντια στο πόλεμο κτλ. Ενημερώσαμε ότι θα είμαστε κάθε μέρα 5-9 στο κιόσκι του συντονισμού για ό,τι χρειαστούν σε άμεσες ανάγκες, πληροφορίες, νομική υποστήριξη, δημιούργικη απασχόληση κτλ.
Η
κατάσταση ήταν χαωτική με νέες αφίξεις
προσφύγων και μεταναστών από τα νησιά και η βροχή που ξεκίνησε το
απόγευμα δυσκόλεψε
ακόμα περισσότερο τα πράγματα, κάθως είναι πολλοί που έχουν κατασκηνώσει
έξω με
καλοκαιρινές σκηνές. Μαζευτήκαμε γύρω στους 25 συναγωνιστές, όπου αρχικά μοιράσαμε κάποια παιχνίδια, δώσαμε φάρμακα στο ιατρείο, βοηθήσαμε στη ταξινόμηση αποθήκης και διανομή βραδινού φαγητού. Ακόμα, μοιράσαμε την ανακοίνωση του Συντονισμού για το Πρσφυγικό Μεταναστευτικό για τα δικαιώματα των προσφύγων σε αγγλικά και αραβικά και μιλήσαμε με πολλούς/ες για αυτά που βιώνουν τους τελευταιους μήνες στο μακρύ ταξίδι τους για ειρήνη και αξιοπρέπεια. Το βασικό ερώτημα που παραμένει είναι πότε θα ανοίξουν τα σύνορα, καταγγέλοντας τις πολιτικές που τους έχουν εγκλωβισμένους στην Ελλάδα σε τέτοιες άθλιες συνθήκες.
Ενας Αφγανός μάλιστα όταν του δώσαμε το κείμενο καλωσορίσματος με τα διακιώματα τους κτλ, μας απάνταει «δεν έχουμε κανένα δικαίωμα, μη μας λέτε ψέμματα», γιατί θεώρησε ότι είμαστε από κάποια κυβερνητική δομή. Του είπαμε ότι είμαστε στο πλευρό τους και ότι μάζι πρέπει να παλέψουμε ενάντια στις πολιτικές κυβέρνησης και ΕΕ, για ίσα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, ότι είμαστε ενάντια στο πόλεμο κτλ. Ενημερώσαμε ότι θα είμαστε κάθε μέρα 5-9 στο κιόσκι του συντονισμού για ό,τι χρειαστούν σε άμεσες ανάγκες, πληροφορίες, νομική υποστήριξη, δημιούργικη απασχόληση κτλ.
Το βράδυ πήγαμε
μια πενταμελή οικογένεια από τη Συρία να κάνει μπάνιο στην Εργατική Λέσχη
Κερατσινίου, διότι στο λιμάνι δεν υπάρχει καμία υποδομή για να πλυθούν. Αυτοί
οι άνθρωποι, καθώς και τόσοι άλλοι δεν έχουν πλυθεί εδώ και βδομάδες. Είναι απάνθρωπο
απο πλευράς κράτους να μην έχουν ασχοληθεί με
βασικούς κανόνες υγιεινής και πληροφορηθήκαμε χτες ότι έχει γίνει ήδη πρόταση
να μπουν ντουζιέρες αλλά η δομή που έχει στηθεί εκεί αρνήθηκε αυτή την πρόταση.
Επομένως, καταλαβαίνουμε ότι στοχεύουν στη συντήρηση των άθλιων συνθηκών
διαβίωσης ώστε να μην μένουν για πολλές μέρες στο λιμάνι. Αλλά παραμένει ασαφές και ποιός είναι ο σχεδιασμός του κράτους, τη στιγμή που
ανάλογες συνθήκες επικρατούν και σε «δομές φιλοξενέιας» όπως στο Ελληνικό, όπου
πρόσφυγες και μετανάστες κάνουν μπάνιο στη θάλασσα.
Τέλος, αξίζει να
ενημερώσουμε ότι χτες ήρθαν στο λιμάνι 18 μισθωμένα πουλμαν από το υπουργείο
για να τους πάρουν και τους μεταφέρουν σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, Βόλο,
Τρίκαλα, Λάρισσα κοκ. Ειναι απάραδεκτο ότι το υπουργείο δεν έστειλε ούτε έναν
διερμηνέα να τους εξηγήσει που τους πάνε και για ποιο λόγο και αρκέστηκαν σε
ένα επαναλαμβανόμενο go, go,go. Πολλοι/ες έχουν ήδη ξεκινήσει
διαδικασίες αίτησης ασύλου και δεν επιτρέπεται να τους αντιμετωπίζουν έτσι.