Εχθές Κυριακή πήγαμε στον Πειραιά, για να δώσουμε τα
τελευταία πράγματα, από αυτά που είχαν μαζέψει διάφοροι άνθρωποι και
συλλογικότητες και είχαν απομείνει μετά
την επίσκεψη στο Σκαραμαγκά.
Η κατάσταση στον Πειραιά είναι απελπιστική. Οι περισσότεροι
είναι Αφγανοί και όλοι οι άλλοι που προορίζονται προοπτικά να απελαθούν.
Οι σκηνές, άλλες κάτω από τον ήλιο , κάποιες άλλες στη πέτρινη αποθήκη,
μεσ' στο σκοτάδι.
Πόνος
ψυχής για το πού μπορεί να καταντήσει η "αλληλεγγύη" της Ευρώπης
ανάπηρους, γυναίκες, παιδιά, και νέους άντρες στην καλύτερη
παραγωγική τους ηλικία. Σμάρι τα παιδάκια, μόλις είδαν τη σακούλα με τα
παιχνίδια. Σε ποιό να πρωτοδώσεις; Άφησα
δυο αλληλέγγυους να κάνουν το δύσκολο εγχείρημα. Έναν Αργεντινό και έναν
πανύψηλο Νεοζηλανδό. "Είχα πάει και στη Γιουγκοσλαβία" μου είπε ο
Νεοζηλανδός. Οι αλληλέγγυοι- "προβοκάτορες" , ακραίοι και αναρχικοί,
που ήρθαν τάχα στην Ελλάδα να ξεσηκώσουν τους πρόσφυγες, καθώς λένε
τα παπαγαλάκια στα ΜΜΕ.Οι αλληλέγγυοι όμως ήταν εκεί στον Πειραιά , στο πόστο τους, Κυριακή μεσημέρι και περίμεναν να έρθει το συσσίτιο να βοηθήσουν , να συμπαρασταθούν.
Την ώρα που οι άλλοι, οι "Φιλάνθρωποι" προβάριζαν τις νέες κολλεξιον για το επόμενο "φιλανθρωπικό" γκαλά, ή μετρούσαν τα κέρδη τους και έβγαζαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό.
"Οι Έλληνες αλληλέγγυοι", με πληροφόρησαν οι ίδιοι οι πρόσφυγες, με έκφραση ευχαρίστησης, "έχουν συνέλευση, για να προετοιμάσουν τη βραδινή εκδήλωση".
Εκδήλωση ειλικρινούς αλληλεγγύης, αληθινής ανθρωπιάς. Να νοιώσουν κι οι πρόσφυγες ότι είναι ανθρώπινες υπάρξεις κι όχι περισσευούμενοι, πεταμένοι στα αζήτητα της ιστορίας. Το κακό είναι ότι η δική μας αλληλεγγύη, των ανθρώπων που συμπάσχουν με τους πρόσφυγες υφιστάμενοι την καπιταλιστική βαρβαρότητα όσο κι αν είναι μεγάλη , δεν μπορεί από μόνη της να λύσει το πρόβλημα.