Την Κυριακή 6/5
επισκεφθήκαµε το Κέντρο Φιλοξενίας στο Λαύριο, στο οποίο διαµένουν συνολικά
πάνω από 500 Κούρδοι πρόσφυγες. Η εικόνα του κέντρου, παρ’ ότι έχει πλέον
αποχωρήσει ο Ερυθρός Σταυρός που το διαχειριζόταν για πάνω από 40 χρόνια και
δεν παρέχεται κάποια κρατική στήριξη πέραν της παραχώρησης του χώρου, δίνει την
εντύπωση µίας µόνιµης κοινότητας. Μία κοινότητα
που αποτελείται τόσο από τους Κούρδους πρόσφυγες του Αφρίν, όσο και από
πολιτικούς πρόσφυγες που κατέφτασαν το προηγούµενο χρονικό διάστηµα. Το κέντρο
επί της ουσίας το αυτοδιαχειρίζονται οι ίδιοι οι πρόσφυγες και αποτελεί ένα
ζωντανό παράδειγµα ότι µπορεί να υπάρξει ένα διαφορετικό υπόδειγµα από αυτό της
µεταναστευτικής πολιτικής της κυβέρνησης και τη ΕΕ, των στρατοπέδων
συγκέντρωσης - φυλακών, που οδηγούν στην περιθωριοποίηση των προσφύγων από τη
µία και την καλλιέργεια του ρατσιµού και της µισαλλοδοξίας από την άλλη. Αυτή η
ζωντάνια προέρχεται από τους ίδιους τους πρόσφυγες και τους αγώνες τους ενάντια
στον ιµπεριαλισµό, για ελευθερία και αυτοδιάθεση και από την µεριά των κοινών
συµφερόντων των λαών της περιοχής. Και αυτός είναι και ο λόγος που το κέντρο
φιλοξενίας - το οποίο βρίσκεται στην καρδιά της πόλης - και οι πρόσφυγες έχουν
οικοδοµήσει σχέσεις αλληλεγγύης και εµπιστοσύνης µε την τοπική κοινωνία. 3ιόλου
τυχαίο, ότι η κυβέρνηση αποφάσισε από το Σεπτέµβρη του 2016 τη µη χρηµατοδότηση
του Κέντρου.
Μετά από αυτή την απόφαση, χρηµατοδοτήθηκε για ένα σύντοµο διάστηµα από ευρωπαϊκά κονδύλια (πρόγραµµα ΕCHO) τα οποία είχαν αναλάβει εκτός της λειτουργικής δαπάνης (σίτιση, νοσηλεία, µισθοδοσία) και την επισκευή των τριών κτιρίων. Με απόφασή του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής τον Μάη του 2017 το Κέντρο δεν εντάχθηκε στις µόνιµες δοµές, αλλά στις βραχείας µορφής δοµές. Οι εργαζόµενοι του κέντρου απολύθηκαν χωρίς να αποζηµιωθούν από τον Ερυθρό Σταυρό, και έχουν προσφύγει στα δικαστήρια διεκδικώντας τα δικαιώµατά τους. Παράλληλα, όπως επιχειρήθηκε και αλλού, ζητήθηκε από τους πρόσφυγες να πάνε σε άλλες δοµές κλειστού τύπου όπου θα ήταν υπό επιτήρηση, κάτι που ήταν φυσικό να το αρνηθούν, γνωρίζοντας την κατάσταση που επικρατεί σε αυτές τις δοµές. Αυτή την περίοδο, ο αριθµός των προσφύγων που διαµένουν στο κέντρο αυξάνεται συνεχώς εξαιτίας των πολεµικών συρράξεων. Πολλοί από τους πρόσφυγες έχουν ήδη Στηρίζουµε τους Κούρδους πρόσφυγες στο Λαύριο αιτηθεί πολιτικό άσυλο, ενώ κάποιοι άλλοι επιθυµούν να επανενωθούν µε τις οικογένειές τους στη Γερµανία. Ορισµένοι µάλιστα δουλεύουν ήδη σε δουλειές στο Λαύριο. Πολλά είναι και τα παιδιά που µένουν στη δοµή, τα οποία κατά κύριο λόγο δεν έχουν ενταχθεί στα σχολεία της περιοχής. Οι ανάγκες της κοινότητας σε υλική στήριξη και η αναγκαιότητα για πολιτική στήριξη είναι µεγάλες. Αυτή τη στιγµή η επιβίωση του Κέντρου βασίζεται αποκλειστικά και µόνο στην αλληλεγγύη από συλλογικότητες και στην αυτοοργάνωση των προσφύγων. Εµείς από τη µεριά µας τασσόµαστε στο πλευρό των προσφύγων, καταγγέλλουµε κάθε προσπάθεια κλεισίµατος του Κέντρου και καλούµε τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να αποκαταστήσει άµεσα τη χρηµατοδότησή του.
Μετά από αυτή την απόφαση, χρηµατοδοτήθηκε για ένα σύντοµο διάστηµα από ευρωπαϊκά κονδύλια (πρόγραµµα ΕCHO) τα οποία είχαν αναλάβει εκτός της λειτουργικής δαπάνης (σίτιση, νοσηλεία, µισθοδοσία) και την επισκευή των τριών κτιρίων. Με απόφασή του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής τον Μάη του 2017 το Κέντρο δεν εντάχθηκε στις µόνιµες δοµές, αλλά στις βραχείας µορφής δοµές. Οι εργαζόµενοι του κέντρου απολύθηκαν χωρίς να αποζηµιωθούν από τον Ερυθρό Σταυρό, και έχουν προσφύγει στα δικαστήρια διεκδικώντας τα δικαιώµατά τους. Παράλληλα, όπως επιχειρήθηκε και αλλού, ζητήθηκε από τους πρόσφυγες να πάνε σε άλλες δοµές κλειστού τύπου όπου θα ήταν υπό επιτήρηση, κάτι που ήταν φυσικό να το αρνηθούν, γνωρίζοντας την κατάσταση που επικρατεί σε αυτές τις δοµές. Αυτή την περίοδο, ο αριθµός των προσφύγων που διαµένουν στο κέντρο αυξάνεται συνεχώς εξαιτίας των πολεµικών συρράξεων. Πολλοί από τους πρόσφυγες έχουν ήδη Στηρίζουµε τους Κούρδους πρόσφυγες στο Λαύριο αιτηθεί πολιτικό άσυλο, ενώ κάποιοι άλλοι επιθυµούν να επανενωθούν µε τις οικογένειές τους στη Γερµανία. Ορισµένοι µάλιστα δουλεύουν ήδη σε δουλειές στο Λαύριο. Πολλά είναι και τα παιδιά που µένουν στη δοµή, τα οποία κατά κύριο λόγο δεν έχουν ενταχθεί στα σχολεία της περιοχής. Οι ανάγκες της κοινότητας σε υλική στήριξη και η αναγκαιότητα για πολιτική στήριξη είναι µεγάλες. Αυτή τη στιγµή η επιβίωση του Κέντρου βασίζεται αποκλειστικά και µόνο στην αλληλεγγύη από συλλογικότητες και στην αυτοοργάνωση των προσφύγων. Εµείς από τη µεριά µας τασσόµαστε στο πλευρό των προσφύγων, καταγγέλλουµε κάθε προσπάθεια κλεισίµατος του Κέντρου και καλούµε τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να αποκαταστήσει άµεσα τη χρηµατοδότησή του.
Το διάστηµα Μαΐου-Ιουνίου συλλέγουµε στην
πολιτική-πολιτιστική λέσχη Αµπάριζα τα παρακάτω είδη για τη στήριξη των
προσφύγων του Λαυρίου:
1. Λάδι
(σπορέλαιο, ελαιόλαδο κ.λ.π).
2. Γάλα
βρεφικό
3.
Μαρµελάδες
4. Pampers
Νο 4,5
5. Σκόνη
πλυντηρίου
Οι ενδιαφερόµενοι µπορείτε να φέρετε τα υλικά σας στις
εκδηλώσεις µας ή στις οµάδες της Λέσχης, της ηµέρες και ώρες λειτουργίας τους.
Σας καλούµε την Κυριακή 17/6 το πρωί να επισκεφθούµε για άλλη µια φορά το
Κέντρο Φιλοξενίας, να παραδώσουµε τα υλικά που θα έχουµε µαζέψει και να
γνωρίσουµε καλύτερα τα παιδιά του κέντρου µε παιχνίδια και δηµιουργική
απασχόληση.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
