ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑ
scroll down for English
Δύο απόπειρες αυτοκτονίας και η έναρξη απεργίας πείνας αμέσως μετά τη 2η απόπειρα είναι τα τελευταία νέα απο τις κρατούμενες της Αμυγδαλέζας. Την Πέμπτη 22/10, κρατούμενη 19 ετών απο το Κονγκό, που εδώ και πάρα πολύ καιρό παρακαλούσε να τη δει η γιατρός και να την παραπέμψει σε νοσοκομείο, γιατί αντιμετώπιζε πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας και χρειαζόταν άμεση ιατρική παρέμβαση, κατάπιε σαμπουάν και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο Γεννηματάς, τελικά, για πλύση στομάχου και σύντομη παρακολούθηση, όπως συνηθίζεται. Το Σάββατο το πρωί επέστρεψε στην Αμυγδαλέζα για να πάρει τα πράγματα της. Είχε αφεθεί ελεύθερη. Αργά το μεσημέρι του Σάββατου 24/10, κρατούμενη από Λευκορωσία, ήπιε, όπως μας είπαν, μια καρτέλα χάπια για την καρδιά και χλωρίνη, θέτοντας σε τεράστιο κίνδυνο τη ζωή της. Επί δυο τουλάχιστον ώρες περίμεναν το ασθενοφόρο, με την κοπέλα κρεμασμένη σε μια καρέκλα, με χαμένες τις αισθήσεις, έξω από το ιατρείο, που τα Σαββατοκύριακα είναι κλειστό, με δυο συγκρατούμενες της, αντί νοσοκόμων, να την προσέχουν να μην πέσει και να προσπαθούν να τη συνεφέρουν. Οι αστυνομικές αρχές, όπως καταγγέλουν οι κρατούμενες, έδειχναν απάθεια στην όψη μιας κρατούμενης που κινδύνευε η ζωή της. Εντύπωση δεν μας κάνει ούτε η φράση της αστυνομικού που ακούγεται στο παρακάτω βίντεο που μας έστειλαν, αμέσως μετά την απόπειρα, που είναι όλες μαζεμένες γύρω από την λιπόθυμη κοπέλα και προσπαθούν να τη βοηθήσουν να κάνει εμετό για να σωθεί, μέχρι να φτάσουν αστυνομικοί να τη μεταφέρουν επειγόντως σε νοσοκομείο. Η μισογύνης ασυνομικός που φτάνει να διαχειριστεί την έκτακτη αυτή συνθήκη, συνθήκη που απαιτεί μεγάλη σοβαρότητα, ειδική εκπαίδευση και ανθρωπιά, δείχνει με τα λόγια της πόσο ακατάλληλη και πόσο αναιδής κι επιθετική ήταν μπροστά στον κίνδυνο της ζωής μια νέας κοπέλας, σχεδόν 13 μήνες φυλακισμένης, για τα χαρτιά της: “Τι πράγματα είναι αυτά; Κάθε μέρα θα έχουμε κι άλλα; Μία σαμπουάν, μία χλωρίνη;” Στο τέλος ακούγεται να φωνάζει στις ίδιες τις κρατούμενες να την μεταφέρουν στο ιατρείο χωρίς φορείο, ούτε βοήθεια από τους φύλακες.
Αμέσως μετά το συμβάν και όσο η συγκρατούμενή τους βρισκόταν στο Σισμανόγλειο, οι κρατούμενες αποφασίζουν απεργία πείνας για συμπαράσταση προς την ίδια, αλλά και για να απαιτήσουν να ενημερωθούν από τη Διοίκηση γιατί είναι τόσο πολύ καιρό φυλακισμένες και πότε πρόκειται να ελευθερωθούν. Η απεργία ξεκίνησε την Κυριακή το πρωί 25/10 από 8 γυναίκες.
Τη Δευτέρα 26/10 στην απεργία προστέθηκε, μετά την επιστροφή της από το νοσοκομείο και η κοπέλα που είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει πριν 2 μέρες, ρισκάροντας ξανά την πολύ βεβαρημένη κατάσταση της υγείας της. Έτσι ο αριθμός των απεργών πείνας ανέρχεται στις 9 γυναίκες, από 15 συνολικά κρατούμενες που βρίσκονται στον τελευταίο φράχτη. Οι επτά από αυτές κρατούνται περισσότερο από 5 μήνες, και έρχονται από το ΠΡΟΚΕΚΑ της Πέτρου Ράλλη, ενώ οι άλλες 2 βρίσκονται στην Αμυγδαλέζα ενάμιση μήνα. Οι γυναικες, που απεργούν, από Αιθιοπία, Λευκορωσία, Μαρόκο, Μολδαβία, Ρωσία, Συρία, Τουρκία και Γεωργία συσπειρώθηκαν με κοινό στόχο την απελευθέρωσή τους και έως ότου επιτευχθεί αυτό, την αξιοπρεπή διαβίωσή τους μέσα στη νέα φυλακή τους την Αμυγδαλέζα.
Οι απόπειρες αυτοκτονίας και οι αυτοτραυματισμοί δεν είναι σπάνιο φαίνομενο στα κέντρα κράτησης (πρόσφατη η απόπειρα άνδρα που κρεμάστηκε ένα πρωί στο μπάνιο και οι συγκρατούμενοί του τον έσωσαν την τελευταία στιγμή από βέβαιο πνιγμό στο ΠΡΟΚΕΚΑ Μεταναστών στο Παρανέστι της Δράμας). Σε ένα καθεστώς ολοκληρωτικού εγκλεισμού και εξαθλίωσης, οι/τα κρατούμενοι/ες/α παίρνουν ακόμη και το ρίσκο της ζωής τους για να πιέσουν και για να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες και την ελευθερία τους, ενώ η κλωστή μεταξύ μέσου πίεσης και έλλειψης επιθυμίας για ζωή είναι πολύ λεπτή. Την εξευτελιστική μεταχείριση των μεταναστ(ρι)ών τη συναντάμε σε κάθε camp/ΠΡΟΚΕΚΑ, είτε αυτό λέγεται Καρά Τεπέ ή Αμυγδαλέζα, είτε αυτό θεωρείται “ανοιχτό” ή “κλειστό”. Παντού τους έχουν για πέταμα, τους αποκρύπτουν κάθε πληροφορία για την κράτηση τους και το άσυλο που δικαιούνται. Δεν είναι λίγες οι φορές, που καθυστερούν τη διαδικασία ασύλου τους, ακυρώνοντας ραντεβού κλεισμένα για τις συνεντεύξεις τους, γιατί δεν εξασφάλισαν διερμηνέα. Τις/τους/τα εξοντώνουν, σωματικά, με την άθλια διατροφή, με την έλλειψη ιατρικής φροντίδας και υγιεινής, και ψυχικά, με τις βίαιες συμπεριφορές, παρενοχλήσεις, εκφοβισμούς, εκβιασμούς, βασανιστήρια, απόκρυψη στοιχείων και διάσπαση από τις οικογένειες τους, για να οδηγηθούν να ζητήσουν στο τέλος μόνες/οι/α τους να απελαθούν απο την Ελλάδα. Η “οικειοθελής” αυτή απέλαση είναι τακτική που ακολουθείται τόσο μέσα στα κέντρα κράτησης όσο και έξω από αυτά, αφού οι εκβιασμοί και η εκμετάλλευση συνεχίζονται κι από ρατσιστές ιδιοκτήτες, που νοικιάζουν τα σπίτια τους, από εργοδότες, στα σχολεία - αν έχουν την τύχη τα παιδιά τους να βρουν εκεί μια θέση- στις γειτονιές όπου ζουν και δέχονται απειλές και πολλές επιθέσεις, αλλά και από τα δήθεν ανθρωπιστικά προγράμματα και τους διεθνείς οργανισμούς που στόχο έχουν να συμπληρώσουν/σιγοντάρουν την αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ε.Ε. παρά να προσφέρουν στήριξη και διεξόδους στους/στις μεταναστ(ρι)ες.
Χθες, Τρίτη 27/10, οι 9 κρατούμενες διένυσαν την 4η μέρα απεργίας πείνας και η υγεία τους αρχίζει να κλονίζεται. Ειδικά όσων έχουν χρόνια προβλήματα, όπως διαβήτη κ.α. Δεν έχουν ακόμη καμιά ενημέρωση από την πλευρά της Διοίκησης. “Κανείς δε νοιάζεται για μας”, λένε.
Συμπαράσταση στις απεργούς πείνας!
Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ΄όλα τα κελιά!
Ζητάμε η διοίκηση να τις ενημερώνει, να μην καθυστερεί τη διαδικασία ασύλου και να τις αφήσει άμεσα ελεύθερες. Το δίκιο το ΄χουν οι εξεγερμένες!
Στους δρόμους, στις πλατείες και στις φυλακές,
Γυναίκες μετανάστριες δεν είστε μοναχές!
Κανένας άνθρωπος αόρατος, κανένας παράνομος.
Να κλείσουν τώρα όλα τα κέντρα κράτησης και κακοποίησης μεταναστ(ρι)ών
Η Αλληλεγγύη & η Αυτοοργάνωση είναι τα όπλα μας
Συνέλευση Πρωτοβουλίας:
Το Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση
Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο στο σύνδεσμο της αναδημοσίευσης στην αρχή.
email: spiti.gynaikon@gmail.com
English
SUICIDE ATTEMPTS AND A HUNGER STRIKE IN THE WOMEN'S SECTION OF AMYGDALEZA DETENTION CENTRE
Two suicide attempts and the start of a hunger strike right after the second attempt is the last news from imprisoned women in Amygdaleza Migrants Detention Center. On Thursday 22/10, a 19-year-old Congolese prisoner, who has spent a very long time begging for the doctor to see her and send her to a hospital, because she was facing very serious health problems and needed urgent medical intervention, drank shampoo and was, finally, urgently taken away to Gennimatas hospital, for stomach pumping and short-term monitoring, as this is standard. On Saturday morning she went back to Amygdaleza to pick up her things. She had been set free.
Early in the afternoon of Saturday 24/10, a detained woman from Belarus drank, as we were told, a pack of heart pills and chlorine, putting her life in immense risk. For at least two hours they waited for an ambulance, with the girl collapsed unconscious on a chair, outside the doctor's office, which is closed in the weekend, with two of her prisonmates in the roles of nurses, keeping her from falling and trying to revive her. The police authorities, the prisoners report, were apathetic to the sight of a detained woman at risk of death. We are not surprised, either, by the exclamation of the policewoman in the following video we were sent immediately after the attempt, where everyone is gathered around the unconscious girl, trying to help her throw up to save herself, until the police arrived to take her urgently to the hospital. The misogynistic policewoman who shows up to handle this urgent situation, a situation that calls for great seriousness, special training and humanity, shows with her words how inadequate and how rude and aggressive she was in front of the risk to the life of a young girl, imprisoned for almost 13 months, for her papers: "What is this now? Are we having more of this every day? One with the shampoo, the next one with chlorine?" At the end, we can hear her yelling at the prisoners to carry her themselves into the doctor's office, without a stretcher or assistance from the guards.
Right after the incident and as their prisonmate was in Sismanogleio hospital, the rest of the women decide on a hunger strike in solidarity to her, but also demanding information by the administration as to why they've been imprisoned for such a long time and when they're going to be released. The strike began on the morning of Sunday 25/10 by 8 women.
On Monday 26/10, the girl who had attempted suicide two days ago joined the strike, after returning from the hospital, risking again the already poor condition of her health. So the number of hunger strikers is up to 9 women out of the 15 women in total who are held at the last fence. Seven of them have been imprisoned for more than 5 months, and come from the pre-removal detention centre of Petrou Ralli, whereas the other 2 have been in Amygdaleza for a month and a half.
The women strikers, from Ethiopia, Belarus, Morocco, Moldova, Russia, Syria, Turkey and Georgia, came together with the joint goal of their release and, until this happens, their decent quality of life in their new prison, Amygdaleza.
Suicide attempts and self-harm are not rare phenomena in detention centres (only recently a man attempted suicide by hanging himself in the bathroom one morning, and his prisonmates saved him from certain asphyxiation at the last minute in the migrant pre-removal detention centre in Paranesti, Drama). In a situation of total imprisonment and misery, prisoners go on to take risks to their lives to push and to demand better conditions and their freedom, while the line between means of pressure and unwillingness to live is very thin. We see this demeaning treatment of migrants in every camp/pre-removal detention centre, whether it's called Kara Tepe or Amygdaleza, whether it's "open" or "closed" on papers.
Everywhere, they treat them like garbage, they hide from them all information concerning their imprisonment and the asylum they have a right to. A good many times, they stall their asylum process by cancelling booked appointments for their interviews because they haven't found a translator. They destroy them, physically, with terrible food, with the lack of medical care and sanitation, and mentally, with their violent behaviours, their harassment, intimidation, blackmail, torture, withholding information and breaking them apart from their families, to force them to ask to be deported from Greece by themselves in the end. This "voluntary" deportation is a tactic followed both inside detention centres and out of them, since blackmail and exploitation is carried on by the racist owners they rent their houses from, in the schools--if their children are lucky enough to find a place there--in the neighbourhoods where they live and receive threats and a multitude of attacks, but also by self-proclaimed humanitarian programs and international organisations whose goal is to complement/play second fiddle to the antimigration policy of the government and the EU rather than offer support and alternatives to migrants.
Yesterday, Tuesday 27/10, the 9 prisoners went through their 4th day of hunger strike and their health was starting to fail. Especially of those with chronic problems such as diabetes etc. They still have no news from the administration. "Nobody cares about us," they say.
Solidarity to the women on hunger strike!
The passion for freedom is stronger than all kinds of prisons!
We call on the administration to give them information, to stop blocking the asylum process, and to set them free at once.
Justice is on the side of the resisting women!
In the streets, in the squares and in prisons,
Migrant women, you're not alone!
No person invisible, no person illegal.
Close all migrant detention and abuse centres now
Solidarity & Self-organisation are our weapons
Assembly of the Initiative:
The House of Women, for Empowerment & Emancipation
email: spiti.gynaikon@gmail.com