Σε κρίσιμη κατάσταση σε νοσοκομείο της Αθήνας νοσηλεύεται ο 29χρονος Σύρος πρόσφυγας που πυρπολήθηκε στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης Χίου στη ΒΙΑΛ την Πέμπτη. Όπως φαίνεται στο βίντεο που τράβηξαν και ανάρτησαν άλλοι πρόσφυγες και όπως καταγγέλεται από τους "Αλληλέγγυους Χίου", ο νεαρός πρόσφυγας «ήθελε απλώς να μιλήσει, τότε έπεσε πάνω του ο αστυνομικός και έγινε ό,τι έγινε». Μετά την αψυχολόγητη αντίδραση του νταή αστυνομικού που έπεσε πάνω του και τυλίχτηκαν στις φλόγες, ο 29χρονος μεταφέρθηκε εσπευσμένα στην Αθήνα με εγκαύματα στο 85% του σώματός του.
Οι Αλληλέγγυοι Χίου σε ανακοίνωσή τους τονίζουν ότι η μοναδική λύση για το προσφυγικό και για να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα, είναι μία: απεγκλωβισμός των προσφύγων τώρα. Αναλυτικά:
Aνακοίνωση των Αλληλέγγυων Χίου, 31/3/2017
Ποιος πυρπολεί ανθρώπους;
«Η λύση για το προσφυγικό είναι μία: απεγκλωβισμός, τώρα. Για να μην θρηνήσουμε κι άλλα θύματα»
Το χθεσινό τραγικό περιστατικό στη ΒΙΑΛ που οδήγησε στον βαρύτατο τραυματισμό του 29χρονου πρόσφυγα από την εμπόλεμη Συρία, ο οποίος χαροπαλεύει τώρα σε νοσοκομείο της Αθήνας, θα έπρεπε να έχει ξεσηκώσει και τις πέτρες στο νησί.
Γιατί:
* Δεν είναι δυνατόν να στοιβάζονται ζωές σε άθλια χοτσποτ σαν αυτό της ΒΙΑΛ, και οι πράξεις απελπισίας να αντιμετωπίζονται με τις αυθόρμητες επεμβάσεις των αστυνομικών που προφανέστατα δεν έχουν καμιά ειδική εκπαίδευση για τέτοιες καταστάσεις.
* Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται ο εγκλωβισμός των προσφύγων στο βωμό της αδιέξοδης, εγκληματικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Ολοι οι «υπεύθυνοι», από το κράτος, το δήμο ή τις οργανώσεις, δεν βλέπουν πως άμα υποβάλλεις επί μήνες τόσους χιλιάδες ανθρώπους στο βασανιστήριο της αναμονής και της απραξίας, με την απειλή της απέλασης πάνω από τα κεφάλια τους, φτιάχνεις γκέτο έτοιμα να εκραγούν;
* Πόσο μπορούν να αντέξουν άνθρωποι σε αυτές τις συνθήκες; Ένα χρόνο μετά, η ΒΙΑΛ είναι σχεδόν ίδια με όταν φτιάχτηκε: μια φυλακή με μισάνοιχτη πόρτα. Τα παιδιά δεν πάνε σχολείο. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς γίνεται σε αυτή τη «μαύρη τρύπα», πώς επιβιώνουν τόσοι νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά. Ενας χώρος για «φιλοξενία 72 ωρών» δεν μπορεί να κατοικείται επί μήνες από ανθρώπους, χωρίς να τους τσακίζει σώματα και ψυχές. Τι προσωπικό υπάρχει εκεί για να τους συνδράμει;
* Η Σούδα παραμένει ένας χώρος παντελώς ακατάλληλος για διαμονή ανθρώπων. Ας φανταστεί ο καθένας μας πώς θα ήταν να έχει ξυπνήσει σήμερα στη Σούδα: να κάνει τι, να δώσει ποια δραστηριότητα στα παιδιά του, να σκέφτεται τι; Το μονο που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι στη Σούδα είναι να περιμένουν το συσσίτιο;
Καλούμε τις τοπικές αρχές και κάθε «αρμόδιο»:
* Εγκαταλείψτε την αδιέξοδη λογική του νέου καταυλισμού. Η Σούδα είναι ήδη «γκέτο», η ΒΙΑΛ είναι και γκέτο και «μαύρη τρύπα» όπου κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει, μην κοιτάτε να φτιάξετε ένα καινούργιο, όσο μακριά κι αν το τοποθετήσετε. Και, ειλικρινά, αν νομίζετε ότι πετώντας ανθρώπους σε κάποιο βουνό θα λυθεί το «πρόβλημα» επειδή δεν θα το βλέπετε, γελιέστε. Θα προσθέσετε απλώς μια ακόμα ντροπή στο νησί.
* Να φιλοξενηθούν οι άνθρωποι που ήδη στενάζουν μήνες εγκλωβισμένοι στο νησί, σε στεγασμένους χώρους, σε σπίτια, σε διαμερίσματα, σε ξενοδοχεία. Εκμεταλλευτείτε τα παρατημένα και άδεια κτίρια, διεκδικήστε τα. Δείτε στο κάτω κάτω τι λέει και ο Συνήγορος του Πολίτη.
* Απαιτήστε να δοθεί κάθε δυνατή στήριξη στους εγκλωβισμένους, με απλό, σαφή, τεκμηριωμένο τρόπο: τα παιδιά χρειάζονται δασκάλους, κοινωνικούς λειτουργούς, όλοι χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη και νομική βοήθεια.
Η προοπτική των μαζικών απελάσεων το επόμενο διάστημα, ιδίως μετά την αναμενόμενη απόφαση του ΣτΕ, οι μεθοδεύσεις από την κυβέρνηση με τις αλχημείες στις επιτροπές ασύλου και τις ανοησίες περί «κατάχρησης ασύλου», η δημιουργία των φυλακών στα νησιά που ονομάζονται «προαναχωρησιακά κέντρα», μόνο μαύρα σύννεφα φέρνουν για το μέλλον.
Στεκόμαστε με σεβασμό δίπλα στους τσακισμένους ανθρώπους που ρίσκαραν τη ζωή τους για να περάσουν το Αιγαίο και αναγκάζονται να την ξαναπαίξουν κορώνα-γράμματα για να μην τους πυρπολήσει τις ζωές και τις ψυχές η κυνική Ευρώπη.
Η λύση για το προσφυγικό είναι μία: απεγκλωβισμός, τώρα. Για να μην θρηνήσουμε κι άλλα θύματα.