Χάνονται ζωές και κινδυνεύουν πρόσφυγες
από τους ρατσιστικούς αποκλεισμούς στο σύστημα υγείας
Όλο και πιο συχνά, πρόσφυγες χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας της
έλλειψης επαρκούς φροντίδας για τη σωματική και ψυχική υγεία τους, που μαζί
με τις άθλιες συνθήκες διαμονής, αποτελούν τις αιτίες αυξημένων θανάτων στα
στρατόπεδα προσφύγων.
Τελευταίο θύμα, ένας 51χρονος Ιρανός πρόσφυγας. Έχασε
τη ζωή του από καρδιακό επεισόδιο το βράδυ στις 9/5, στη δομή της ΒΙΑΛ στη Χίο
όπου διέμενε από το 2018, ενώ ήταν γνωστό ότι έπασχε από στεφανιαία νόσο. Πάλι
στο ίδιο στρατόπεδο στις 3/5, είχε πεθάνει
ένας 28χρονος Σομαλός που το σώμα του βρέθηκε καλυμμένο από τρωκτικά, με
προβλήματα εξάρτησης από το αλκοόλ. Ενώ την ίδια μέρα, Δευτέρα του Πάσχα, μια 35χρονη προσφύγισσα από το Κογκό, η
Mimi Mujingila,πέθανε στο καμπ της Μαλακάσας, μετά από μεγάλη ταλαιπωρία. Πόναγε
πολλές μέρες και αρχικά της δινόταν μόνο παυσίπονα, ενώ και μετά το χειρουργείο
της, χωρίς να αναρρώσει και να αισθάνεται καλά, ξαναμεταφέρθηκε στο στρατόπεδο
χωρίς να μπορεί να χρησιμοποιεί τις τουαλέτες, ούτε να βρει σπίτι στην Αθήνα,
ώσπου τελικά χειροτέρεψε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου πέθανε.
Αυτοί οι 3 θάνατοι την
τελευταία βδομάδα ακολούθησαν τους πρόσφατους θανάτους του 24χρονου Ιμπραήμ Εργκούν, Κούρδου πρόσφυγα, που αυτοκτόνησε στο
στρατόπεδο της Κορίνθου μετά από 16 μήνες κράτησης και την ανακοίνωση για
παράτασή της άλλους 18 μήνες, ενώ είχαν προηγηθεί άλλες 2 απόπειρες. Και του 44χρονου Macky Diabete από τη Γουϊνέα,
στο κέντρο κράτησης της Κω, που ούρλιαζε 3 μέρες και πέθανε σφαδάζοντας από
τους πόνους αποφρακτικού ειλεού, αφού οι υπεύθυνοι αρνούνταν να πάει σε
νοσοκομείο.
Οι
πρόσφυγες δεν έχουν ίδια δικαιώματα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και
νοσηλεία και ίδιες δυνατότητες για πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας με τους
ντόπιους.
Αντιμετωπίζουν ένα απάνθρωπο ρατσιστικό αποκλεισμό.