20/4/2016: Ανακοίνωση συνέλευσης αλληλέγγυων και εθελοντών/ριών στην “Πέτρινη αποθήκη”
1. Το πρώτο που αντιλαμβάνεται όποιος έρχεται σε επαφή με χώρους προσωρινής ή μακροχρόνιας διαμονής προσφύγων, είναι η πλήρης απουσία του κράτους, σε ό,τι έχει να κάνει με την καθημερινότητα και τις ανάγκες-δικαιώματα των προσφύγων. Το τεράστιο αυτό κενό καλύπτουν από την αρχή της προσφυγικής κρίσης Έλληνες και ξένοι αλληλέγγυοι-ες και εθελοντές και η τεράστια πλειοψηφία του ελληνικού λαού που με κάθε τρόπο συμπαραστέκεται στους πρόσφυγες. Την απουσία οποιασδήποτε αρχής που θα έπρεπε να ενημερώνει τους πρόσφυγες για τα δικαιώματα και τις επιλογές τους (αίτηση ασύλου, rellocation, family unification κλπ.) καλύπτουν αλληλέγγυοι-ες δικηγόροι και νομικές-πολιτικές-συνδικαλιστικές-κοινωνικές κ.ά. συλλογικότητες. Την απουσία οργανωμένης παροχής ιατρικών-φαρμακευτικών υπηρεσιών καλύπτουν αλληλέγγυοι λειτουργοί υγείας, γιατροί, φαρμακοποιοί, νοσηλευτές κλπ. ιατρικές ειδικότητες. Την σίτιση κοινωνικές κουζίνες και αλληλέγγυοι-ες που οργανώνουν μαζί με τους πρόσφυγες συσσίτια. Οι αλληλέγγυοι-ες έχουν σε αρκετές περιπτώσεις οργανώσει ακόμα και σχολεία για τα παιδιά των προσφύγων, φροντίζουν για τη στέγαση, την ένδυση, τις συνθήκες υγιεινής, την ψυχολογική στήριξη, την ψυχαγωγία τους κλπ. Η αλληλεγγύη καλύπτει το τεράστιο κενό του κράτους και των αρχών στη διαχείριση του προσφυγικού και χωρίς αυτή, οι πρόσφυγες θα είχαν να αντιμετωπίσουν τριτοκοσμικές συνθήκες διαβίωσης και σε κάποιες περιπτώσεις θα κινδύνευε η ίδια η ζωή τους. Παρόλο που όλα αυτά είναι γνωστά και τα αναγνωρίζουν οι ίδιοι οι πρόσφυγες και όλη η κοινωνία, εδώ και αρκετό καιρό έχει ξεκινήσει μια καλά οργανωμένη επιχείρηση συκοφάντησης και καταστολής της αλληλεγγύης, όχι φυσικά της “κρατικοδίαιτης”, της “επιχειρηματικής” ή της “βιομηχανίας των ΜΚΟ”, αλλά εκείνης που χωρίς χρηματικό ή άλλο αντίτιμο συμπαραστέκεται στους πρόσφυγες και καταγγέλλει την ανυπαρξία του κράτους. Στο κλίμα που δημιουργεί η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, οι αστυνομικές κ.ά. αρχές σπεύδουν να συνδράμουν με απειλές (καθημερινά στον Πειραιά, στην Ειδομένη κ.α.), “υγειονομικούς ελέγχους”, εκκένωση και “σφράγισμα” αλληλέγγυων δομών (Soli Cafe στη Χίο, NoBorderKitchen στη Λέσβο), προσαγωγές και συλλήψεις αλληλέγγυων (Ειδομένη-Χίος-Λέσβος κ.α.) και κλήσεις σε ανακριτικές αρχές συνδικαλιστών (του μέλους του Συντονισμού για το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό Εργατικών Σωματείων, Φοιτητικών Συλλόγων και Συλλογικοτήτων, συνδικαλιστή δασκάλου Παύλου Αντωνόπουλου). Οι αλληλέγγυοι αντιμετωπίζονται ως εξ ορισμού “ύποπτοι” και χρεώνονται την ανικανότητα και αποτυχία του κράτους σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Οι ίδιοι οι πρόσφυγες δεν έχουν εδώ και καιρό καμία εμπιστοσύνη σε ένα κράτος που τους αντιμετωπίζει ως παρίες και μόνη του έγνοια είναι να τους “κρύψει κάτω από το χαλί” για να μην διαταραχθεί η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό αλλά και η εικόνα της κυβέρνησης στο εσωτερικό εν όψει τουριστικής περιόδου κι έτσι το “δήθεν κράτος” δημιουργεί ενόχους: τους “δήθεν αλληλέγγυους”, όπως μας αποκαλούν, που φταίνε για όλα.
2. Το κλείσιμο του λιμανιού και η απαγόρευση εισόδου σε αυτό προσφύγων και μεταναστών που καταφθάνουν από άλλες περιοχές της Ελλάδας (π.χ. Ειδομένη) ή από δομές φιλοξενίας με χειρότερες συνθήκες διαβίωσης από εκείνες που δημιουργήθηκαν στη συνέχεια (π.χ. Σκαραμαγκάς) μετατρέπουν τη ζωή των προσφύγων σε λοταρία, αφού όσοι τελικά εμπιστεύτηκαν την κυβέρνηση και εγκατέλειψαν πρώτοι το λιμάνι του Πειραιά κατέληξαν σε κατώτερες δομές, ενώ όσοι επιστρέφουν από ακατάλληλες (σύμφωνα με τους ίδιους τους πρόσφυγες και κοινωνικές κ.ά. συλλογικότητες) δομές, τώρα δεν έχουν το δικαίωμα να μεταφερθούν σε καλύτερες. Ακόμα και στον Πειραιά, τα χαρτιά των προσφύγων σφραγίστηκαν από τις λιμενικές αρχές με διαφορετικού χρώματος μελάνι ανάλογα με την πύλη στην οποία διαμένουν, ενώ διάφοροι καλοθελητές υποσχέθηκαν σε πρόσφυγες ότι θα “εξυπηρετηθούν κατά προτεραιότητα” για τη μεταφορά τους σε καλύτερες και πιο οργανωμένες δομές, αν πειστούν να φύγουν από την πύλη Ε2 και πάνε σε άλλους χώρους του λιμανιού (Πέτρινη Αποθήκη), εις βάρος όσων διαμένουν εκεί ή στην Ε1. Είναι κι αυτό άλλο ένα παράδειγμα της κοροϊδίας, του πώς αντιμετωπίζουν ανθρώπινες ζωές και ενδεικτικό των αιτιών που δεν τους εμπιστεύονται οι πρόσφυγες και που εμείς οι αλληλέγγυοι-ες και εθελοντές-ριες δεν συμμετέχουμε στα επίσημα σχέδια του κράτους. Διότι για εμάς, καμία ζωή δεν πρέπει να κρίνεται στην τύχη.
3. Σε συνάρτηση με τα παραπάνω, με τον έλεγχο των στοιχείων των αλληλέγγυων-εθελοντών στον Πειραιά, την καθημερινή παραπληροφόρηση για τις δομές και τις συνεχείς απειλές και παρενοχλήσεις από τις λιμενικές αρχές προσφύγων και αλληλέγγυων (με ειδικές δυνάμεις απέναντι σε ένα πλήθος που αποτελείται στην πλειοψηφία του από οικογένειες και μικρά παιδιά), θέλουμε να καταγγείλουμε τις συνθήκες “ελεύθερων πολιορκημένων” που οργανωμένα επιβάλλει το κράτος στο λιμάνι. Εδώ και ένα 10ήμερο περίπου, οι απαραίτητες προμήθειες ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες μέρα με τη μέρα λιγοστεύουν. Οι αποθήκες της πύλης Ε1 αδειάζουν και το περιεχόμενό τους μεταφέρεται σε επίσημες “δομές φιλοξενίας”. Οι αποθήκες του Ελληνικού αρνούνται να στείλουν υλικά στο λιμάνι, ενώ την τελευταία εβδομάδα αποτράπηκε από τις λιμενικές αρχές η είσοδος στο λιμάνι αρκετών αυτοκινήτων και φορτηγών με είδη πρώτης ανάγκης. Η στοχευμένη και οργανωμένη δημιουργία ελλείψεων υλικών είναι εγκληματική και στόχο έχει να εξαντλήσει και να κάμψει με αυτό τον τρόπο την δυσπιστία που οι ίδιες οι αρχές δημιούργησαν στους πρόσφυγες, προκειμένου να μεταφερθούν σε άλλους χώρους. Είναι μια βίαιη και απάνθρωπη τακτική εκκένωσης και καλούμε οργανωμένες συλλογικότητες και όλο το λαό να αντιταχθεί σε αυτήν μαζικά, αποστέλλοντας τα είδη πρώτης ανάγκης που ανακοινώνουμε καθημερινά στη σελίδα μας στο facebook (https://www.facebook.com/petrinoi/), προκειμένου να εξασφαλίσουμε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης στους πρόσφυγες για όσο καιρό θα παραμένουν στον Πειραιά, έως ότου μεταφερθούν σε άλλες δομές.
Συνέλευση αλληλέγγυων και εθελοντών/ριών στην “Πέτρινη αποθήκη”, Τετάρτη 20 Απριλίου
