Το Σωματείο Εργαζομένων Συμβασιούχων Υπηρεσίας Ασύλου για μία ακόμη φορά προχωρά στην κήρυξη προειδοποιητικής Απεργίας την Πέμπτη 23 Απριλίου, με προεξαγγελία συνέχισης των κινητοποιήσεων στην περίπτωση που δε λάβει δέσμευση του Υπουργείου για την ανανέωση όλων ανεξαιρέτως των Συμβάσεων Ορισμένου Χρόνου που ξεκίνησαν τον 1/2017. Το σωματείο από ιδρύσεώς του βρίσκεται σε διαρκείς και επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις για τη διεκδίκηση της ανανέωσης των εκάστοτε συμβάσεων στην κατεύθυνση της μονιμοποίησης, την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού στην Υπηρεσία Ασύλου, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες με ίσα εργασιακά δικαιώματα.
Στηρίζουμε ανεπιφύλακτα τον αγώνα τους.
Εδώ και χρόνια πάγια πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης, αποτελεί η ανακύκλωση της ανεργίας, μέσω διάφορων προγραμμάτων και συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, δεν αφορά μόνο τον ιδιωτικό τομέα αλλά και το δημόσιο, ο οποίος στελεχώνεται όλο και περισσότερο με πρόσκαιρο προσωπικό που καλύπτει τα αμέτρητα κενά της πολιτικής του παγώματος των μόνιμων προσλήψεων, όπως εγκαθιδρύθηκε στο πλαίσιο των «μνημονιακών υποχρεώσεων».
Ειδικότερα στην περίπτωση της Υπηρεσίας Ασύλου η ποσόστωση των Συμβασιούχων εργαζόμενων ανάμεσα στο συνολικό προσωπικό υπερβαίνει το 70%, μη συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων που άμεσος εργοδότης δεν είναι η ίδια η Υπηρεσία, προσμέτρηση η οποία θα καθιστούσε το μόνιμο προσωπικό μία ισχνή μειοψηφία. Τα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα πρόσληψης 700 συμβασιούχων της Υπηρεσίας αποτελούν κι αυτά ένα «μπάλωμα» στο τεράστιο πρόβλημα της υποστελέχωσης και της συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα. Στις πλάτες αναλώσιμων συμβασιούχων με μειωμένα δικαιώματα και ποντάροντας πάνω στον εγκλωβισμό τους στην ανασφάλεια, στηρίζουν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών την παρουσίαση έργου στο φλέγον ζήτημα του προσφυγικού, πάνω στο οποίο στήνουν τις προεκλογικές τους καμπάνιες και έναν από τους βασικούς πυλώνες της πολιτικής τους.
Αν η εργασία των συμβασιούχων δεν συνεχιστεί, δεν θα προκύψει πρόβλημα μόνο στους εργαζόμενους που θα μπουν στην ανεργία, εν μέσω πανδημίας και εκτίναξης της ανεργίας, αλλά θα δημιουργηθεί ακόμα οξύτερο πρόβλημα στις διαδικασίες απόδοσης ασύλου στους πρόσφυγες, διαδικασίες που ήδη προχωρούν απελπιστικά αργά, λόγω υποστελέχωσης των υπηρεσιών ασύλου. Διαδικασίες που, μαζί με το ανιπροσφυγικό νομοθετικό πλαίσιο, καθιστούν περιορισμένη έως ανύπαρκτη την ουσιαστική προστασία όλων των προσφύγων που δικαιούνται άσυλο.
Εν μέσω πανδημίας και ενώ η Κυβέρνηση επικοινωνιακά και μόνο καλεί τον ιδιωτικό τομέα να μην προβεί σε απολύσεις, καμία δέσμευση δεν έχει αναλάβει απέναντι στους συμβασιούχους υπαλλήλους του δημοσίου, των οποίων οι Συμβάσεις λήγουν τις επόμενες ημέρες. Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, επικαλούμενο έωλα «κωλύματα» ανανέωσης/παράτασης συμβάσεων εργασίας, έως σήμερα δεν έχει δώσει καμία απάντηση σε δεκάδες εργαζόμενους της Σύμβασης 1/2017 των εργαζομένων της Υπηρεσίας Ασύλου, των οποίων οι συμβάσεις λήγουν από 30/04/2020 και έπειτα. Την ίδια στιγμή, απαιτεί από τους εργαζόμενους αύξηση της παραγωγικότητας και εξαντλητική εντατικοποίηση της εργασίας, προκειμένου να περιφέρει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης αριθμούς αποδοτικότητας στο προσφυγικό ζήτημα.
Στεκόμαστε στο πλάι των συμβασιούχων εργαζομένων της Υπηρεσίας Ασύλου, αλλά και σε κάθε συμβασιούχο, με όποιο πρόγραμμα και αν εργάζεται, που κινδυνεύει με απόλυση. Στηρίζουμε τον αγώνα τους για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας που φέρνει η πολιτική της τωρινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις τους και παλεύουμε μαζί τους.
Η απόλυση των Συμβασιούχων της Υπηρεσίας Ασύλου και ειδικότερα εν μέσω πανδημίας θα αποτελέσει casus belli για όλους τους εργαζόμενους. Κι αυτό γιατί θα σημαίνει ότι η Κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη την αναγκαστική ημιαδράνεια στην οποία έχει περιέλθει λόγω συνθηκών Κορονοϊού το συνδικαλιστικό κίνημα, προχωρά την αντεργατική της πολιτική και πετάει τους εργαζόμενους σε δρόμους όπου επικρατούν γενικευμένες συνθήκες ανασφάλειας και εκτεταμένης ανεργίας. Πέραν τούτου, με χιλιάδες εκκρεμείς υποθέσεις ασύλου σε πρώτο βαθμό και χιλιάδες ανθρώπους που αναμένουν να καταγραφούν τα αιτήματά τους, η Υπηρεσία Ασύλου χρειάζεται όχι μόνο επιπλέον προσωπικό, αλλά και να συνεχίσει να αξιοποιεί το υπάρχον έμπειρο προσωπικό.
– Καμία απόλυση συμβασιούχων, ούτε τώρα ούτε μετά! Η απόλυση εν μέσω πανδημίας αποτελεί πρόκληση. Άμεση ανανέωση-παράταση των συμβάσεων για το ήδη υφιστάμενο προσωπικό. Μονιμοποίηση όλων.
– Να σταματήσει η πολιτική ανακύκλωσης της ανεργίας μέσω προγραμμάτων.
– Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες/ους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Να μπει τέλος στις ελαστικές σχέσεις εργασίας! Ίση αντιμετώπιση των εργαζομένων. Ίση αμοιβή για ίση εργασία με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα. Ίσα δικαιώματα για τις εργαζόμενες μητέρες και τις εγκύους.
– Προσλήψεις και στελέχωση όλων των δημόσιων υπηρεσιών με μόνιμο και σταθερό προσωπικό.
– Καμία συρρίκνωση του δημόσιου τομέα. Καμία ιδιωτικοποίηση των δημόσιων φορέων.
– Καμία σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα [ΣΔΙΤ] στους δημόσιους φορείς.
ΣΥ.ΠΡΟ.ΜΕ. –Συντονισμός για το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό
Στηρίζουμε ανεπιφύλακτα τον αγώνα τους.
Εδώ και χρόνια πάγια πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης, αποτελεί η ανακύκλωση της ανεργίας, μέσω διάφορων προγραμμάτων και συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, δεν αφορά μόνο τον ιδιωτικό τομέα αλλά και το δημόσιο, ο οποίος στελεχώνεται όλο και περισσότερο με πρόσκαιρο προσωπικό που καλύπτει τα αμέτρητα κενά της πολιτικής του παγώματος των μόνιμων προσλήψεων, όπως εγκαθιδρύθηκε στο πλαίσιο των «μνημονιακών υποχρεώσεων».
Ειδικότερα στην περίπτωση της Υπηρεσίας Ασύλου η ποσόστωση των Συμβασιούχων εργαζόμενων ανάμεσα στο συνολικό προσωπικό υπερβαίνει το 70%, μη συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων που άμεσος εργοδότης δεν είναι η ίδια η Υπηρεσία, προσμέτρηση η οποία θα καθιστούσε το μόνιμο προσωπικό μία ισχνή μειοψηφία. Τα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα πρόσληψης 700 συμβασιούχων της Υπηρεσίας αποτελούν κι αυτά ένα «μπάλωμα» στο τεράστιο πρόβλημα της υποστελέχωσης και της συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα. Στις πλάτες αναλώσιμων συμβασιούχων με μειωμένα δικαιώματα και ποντάροντας πάνω στον εγκλωβισμό τους στην ανασφάλεια, στηρίζουν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών την παρουσίαση έργου στο φλέγον ζήτημα του προσφυγικού, πάνω στο οποίο στήνουν τις προεκλογικές τους καμπάνιες και έναν από τους βασικούς πυλώνες της πολιτικής τους.
Αν η εργασία των συμβασιούχων δεν συνεχιστεί, δεν θα προκύψει πρόβλημα μόνο στους εργαζόμενους που θα μπουν στην ανεργία, εν μέσω πανδημίας και εκτίναξης της ανεργίας, αλλά θα δημιουργηθεί ακόμα οξύτερο πρόβλημα στις διαδικασίες απόδοσης ασύλου στους πρόσφυγες, διαδικασίες που ήδη προχωρούν απελπιστικά αργά, λόγω υποστελέχωσης των υπηρεσιών ασύλου. Διαδικασίες που, μαζί με το ανιπροσφυγικό νομοθετικό πλαίσιο, καθιστούν περιορισμένη έως ανύπαρκτη την ουσιαστική προστασία όλων των προσφύγων που δικαιούνται άσυλο.
Εν μέσω πανδημίας και ενώ η Κυβέρνηση επικοινωνιακά και μόνο καλεί τον ιδιωτικό τομέα να μην προβεί σε απολύσεις, καμία δέσμευση δεν έχει αναλάβει απέναντι στους συμβασιούχους υπαλλήλους του δημοσίου, των οποίων οι Συμβάσεις λήγουν τις επόμενες ημέρες. Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, επικαλούμενο έωλα «κωλύματα» ανανέωσης/παράτασης συμβάσεων εργασίας, έως σήμερα δεν έχει δώσει καμία απάντηση σε δεκάδες εργαζόμενους της Σύμβασης 1/2017 των εργαζομένων της Υπηρεσίας Ασύλου, των οποίων οι συμβάσεις λήγουν από 30/04/2020 και έπειτα. Την ίδια στιγμή, απαιτεί από τους εργαζόμενους αύξηση της παραγωγικότητας και εξαντλητική εντατικοποίηση της εργασίας, προκειμένου να περιφέρει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης αριθμούς αποδοτικότητας στο προσφυγικό ζήτημα.
Στεκόμαστε στο πλάι των συμβασιούχων εργαζομένων της Υπηρεσίας Ασύλου, αλλά και σε κάθε συμβασιούχο, με όποιο πρόγραμμα και αν εργάζεται, που κινδυνεύει με απόλυση. Στηρίζουμε τον αγώνα τους για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας που φέρνει η πολιτική της τωρινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις τους και παλεύουμε μαζί τους.
Η απόλυση των Συμβασιούχων της Υπηρεσίας Ασύλου και ειδικότερα εν μέσω πανδημίας θα αποτελέσει casus belli για όλους τους εργαζόμενους. Κι αυτό γιατί θα σημαίνει ότι η Κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη την αναγκαστική ημιαδράνεια στην οποία έχει περιέλθει λόγω συνθηκών Κορονοϊού το συνδικαλιστικό κίνημα, προχωρά την αντεργατική της πολιτική και πετάει τους εργαζόμενους σε δρόμους όπου επικρατούν γενικευμένες συνθήκες ανασφάλειας και εκτεταμένης ανεργίας. Πέραν τούτου, με χιλιάδες εκκρεμείς υποθέσεις ασύλου σε πρώτο βαθμό και χιλιάδες ανθρώπους που αναμένουν να καταγραφούν τα αιτήματά τους, η Υπηρεσία Ασύλου χρειάζεται όχι μόνο επιπλέον προσωπικό, αλλά και να συνεχίσει να αξιοποιεί το υπάρχον έμπειρο προσωπικό.
– Καμία απόλυση συμβασιούχων, ούτε τώρα ούτε μετά! Η απόλυση εν μέσω πανδημίας αποτελεί πρόκληση. Άμεση ανανέωση-παράταση των συμβάσεων για το ήδη υφιστάμενο προσωπικό. Μονιμοποίηση όλων.
– Να σταματήσει η πολιτική ανακύκλωσης της ανεργίας μέσω προγραμμάτων.
– Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες/ους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Να μπει τέλος στις ελαστικές σχέσεις εργασίας! Ίση αντιμετώπιση των εργαζομένων. Ίση αμοιβή για ίση εργασία με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα. Ίσα δικαιώματα για τις εργαζόμενες μητέρες και τις εγκύους.
– Προσλήψεις και στελέχωση όλων των δημόσιων υπηρεσιών με μόνιμο και σταθερό προσωπικό.
– Καμία συρρίκνωση του δημόσιου τομέα. Καμία ιδιωτικοποίηση των δημόσιων φορέων.
– Καμία σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα [ΣΔΙΤ] στους δημόσιους φορείς.
ΣΥ.ΠΡΟ.ΜΕ. –Συντονισμός για το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό